Tak sobie myślę, że mogłabym się z Mają Berezowską zakolegować, a na pewno chciałabym ją poznać. Kolejna fajna i barwna postać przywrócona pamięci.







Maja Berezowska, była szalenie popularną rysowniczką. Pracował non stop. Grafiki zamawiali u niej wydawcy książek, gazet, rysowała reklamy. Żyła ze sztuki i dla sztuki. Zawsze w dobrym nastroju, towarzyska ale nie typ gwiazdy. Zjednywała sobie sympatię w każdym towarzystwie. Była bezkonkurencyjna w tym co robiła, jej rysunki erotyczne przetarły szlak tego typu grafice.

Kobiety na pierwszym planie. Bez wulgarności, z daleka od pornografii i bez złudzeń - kobieta ma zostać zaspokojona cieleśnie, i to tak jak lubi. Bohaterowi jej rysunków to ludzie witalni, ładni i co najfajniejsze - niedoskonali, prawdziwi. Jakby Berezowska puszczała do nas oko mówiąc: "nie ma się czego wstydzić". Zmysłowość, cielesność wylewają się z jej rysunków.
Warto pamiętać o "komercyjnych" zleceniach, które realizowała Berezowska. Nie zawsze były t…

Doskonała, poruszająca i świetnie napisana. Przewrotna i zaskakująca. "Królestwo" to literacka uczta pod każdą postacią.













Warszawa, lata 30. bandyterka, namiętność i brutalność. Atmosfera podziałów, niepokoju oraz walki o wpływy. W tym wszystkim magnetyczny żydowski bokser, król miasta - Jakub Szapiro. W takiej scenerii rozgrywa się "Król", czyli powieść matka "Królestwa". Nie będę ich porównywać. Uważam, że absolutnie nie warto tego robić. Namawiam do przeczytania obydwu.

W "Królestwie" bokserskie rękawice wkładają kobiety i zarządzają historią. Z tą różnicą, że ich ringiem jest życie w wojennej rzeczywistości. Mamy sprytną i zdeterminowaną Ryfkę oraz Emilię - żonę Jakuba, która z godnością, mądrością i siłą przechodzi kolejne etapy okupacji, aż do tragicznego końca. Myślę, że nazwanie "Królestwa" książką feministyczną, co zdarzyło mi się przeczytać w kilku recenzjach, to przesada ale z pewnością, Twardoch przewartościowuje defi…

Tak sobie myślę, że mogłabym się z Mają Berezowską zakolegować, a na pewno chciałabym ją poznać. Kolejna fajna i barwna postać przywrócona pamięci.








Maja Berezowska, była szalenie popularną rysowniczką. Pracował non stop. Grafiki zamawiali u niej wydawcy książek, gazet, rysowała reklamy. Żyła ze sztuki i dla sztuki. Zawsze w dobrym nastroju, towarzyska ale nie typ gwiazdy, zjednywała sobie sympatię w każdym towarzystwie. Była bezkonkurencyjna w tym co robiła, jej rysunki erotyczne przetarły szlak tego rodzaju grafice.

Kobiety na pierwszym planie. Bez wulgarności, z daleka od pornografii i bez złudzeń - kobieta ma zostać zaspokojona cieleśnie, i to tak jak lubi. Bohaterowi jej rysunków to ludzie witalni, ładni i co najfajniejsze - niedoskonali, prawdziwi. Jakby Berezowska puszczała do nas oko mówiąc: "nie ma się czego wstydzić". Zmysłowość, cielesność wylewają się z jej rysunków.
Warto pamiętać o "komercyjnych" zleceniach, które realizowała Berezowska. Nie zawsze był…

Uummat to po grenlandzku serce. Uummannaq – tam, gdzie leży serce. Miejsce w którym Ilona Wiśniewska poznawała Grenlandię. Krainę lodowych uśmiechów i mroźnej ciszy, którą przecina tylko wycie psów.











"Lud. Z grenlandzkiej wyspy" to trzecia książka autorki o dalekiej Północy. Jestem pewna, że nie ostatnia, Wiśniewska rozgościła się w tamtejszych klimatach i widać, że coraz lepiej je czuje. Autorka pracowała jako wolontariuszka, w jedynym na wyspie domu dziecka w Uummannaq, i właśnie to miejsce będzie punktem wyjścia do każdej opowieści.
Historie o skutych lodem emocjach. Uczuciach, których się nie okazuje bo to oznaka słabości. Na Grenlandii trzeba nauczyć się sztuki przeżycia, a emocje w tym nie pomagają. Siłą Grenlandczyków jest wspólnota. Razem pracują, polują i świętują. Ufają sobie i zapewniają bezpieczeństwo. Jednocześnie żyją w izolacji, osamotnieniu i poczuciu nieustającej walki o szacunek dla swojej lodowej ojczyzny.

Jest w tym reportażu niedookreślony rodzaj surowej…

Zaskakująco dobry zbiór opowiadań. Jeśli czujecie rezerwę przed opowiadaniami, a w szczególności opowiadaniami feministycznymi to zapewniam, że po "Histeryczkach" możecie zmienić zdanie.











Może trafniej byłoby powiedzieć o książce Roxane Gay, że to zbiór emocji i kłopotliwych tematów. Jest nieszczęśliwa miłość, kompleksy, trudy macierzyństwa, wykorzystywanie seksualne, nadużycia. Bohaterkami są kobiety, a tematem sposób na życie ze zbyt ciężkim bagażem doświadczeń. Bagażem, który łamie kręgosłup i nie zawsze pozwala stabilnie stać na własnych nogach. Mimo wszystko nie jest to książka wyłącznie o nierównościach, krzywdzie i ograniczeniach. To manifest siły, odwagi i optymizmu mimo wszytko.

W oryginale książka nazywa się "Difficult Woman" i niezależnie od płci każdy jest odrobinę "difficult". Tylko z niewiadomych powodów kobieta, która śmiało zabiera głos na niewygodny temat, może zostać nazwana "histeryczką". Ta książka to dobry przykład współczes…

"Oblubienica morza" to książka, której treść zamyka się w zdaniu "miłość na tle konfliktu". Niewiele więcej można dodać, a już na pewno nic ująć.












Dwie pary, których losy dzielą lata historii konfliktu izrealsko-plastyńskiego. Sara to rosyjska Żydówka, która uciekając z antysemickiego kraju trafia do Palestyny. Otrzymują pomoc od arabskiego kontrahenta swojego ojca. Oprócz schronienia Sara dostaje również pracę, w której spotyka miłość życia - Yousefa.
W obozie dla palestyńskich uchodźców w Libanie mieszka Ameer. Chłopak wygrywa konkurs naukowy i dostaje się na studia. W tym samym czasie w obozie Ameera dochodzi do ludobójstwa. Nikt kto jest Palestyńczykiem nie może już czuć się bezpiecznie, w związku z tym amerykańscy profesorowie Ameera pomagają mu wyjechać z Libanu. Pewnego dnia spotka w USA Rebekę - Żydówkę, która za wszelką cenę chce wynagrodzenie krzywd, które Żydzi wyrządzili Arabom.
Jak nie trudno się domyślić losy czwórki bohaterów połączą się na przestrze…

Jestem pod wrażeniem "Smaku kwiatów pomarańczy (...)", tak inspirującej i ciekawej książki, spoza kręgu powieści i reportaży, dawno nie czytałam. Kobieca i wciągająca historia niejednej kuchni.





Śmiało mogę zaryzykować twierdzenie, że kuchnia i jedzenie czynią nas szczęśliwszymi. Jadamy nie tylko dlatego, że jesteśmy głodni, a rozmowy o kuchni nie wzięły się z braku innych tematów. Jedzenie to wielowymiarowa historia, którą można opowiadać na wiele sposób. Można mówić o kuchni technicznym językiem, albo rozpływać się w metaforach. Ujęła mnie rozmowa Tessy Capponi-Borawskiej z Agnieszką Drotkiewicz dlatego, że jest wielowątkowa. Dla autorek kuchnia to sztuka, jedzenie jest miłością, a doświadczenie jednego i drugiego nadaje codzienności nowe znaczenia.

O tym, że kuchnia inspiruje, a w ostatnich latach stała się modna, nie trzeba nikomu przypominać. Ale na pewno miło będzie nacieszyć oko martwymi naturami, o których wspominają autorki. Obrazy są źródłem wiedzy co dawniej jada…

Tak sobie myślę, że mogłabym się z Mają Berezowską zakolegować, a na pewno chciałabym ją poznać. Kolejna fajna i barwna postać przywrócona pamięci.








Maja Berezowska, była szalenie popularną rysowniczką. Pracował non stop. Grafiki zamawiali u niej wydawcy książek, gazet, rysowała reklamy. Żyła ze sztuki i dla sztuki. Zawsze w dobrym nastroju, towarzyska ale nie typ gwiazdy, zjednywała sobie sympatię w każdym towarzystwie. Była bezkonkurencyjna w tym co robiła, jej rysunki erotyczne przetarły szlak tego rodzaju grafice.

Kobiety na pierwszym planie. Bez wulgarności, z daleka od pornografii i bez złudzeń - kobieta ma zostać zaspokojona cieleśnie, i to tak jak lubi. Bohaterowi jej rysunków to ludzie witalni, ładni i co najfajniejsze - niedoskonali, prawdziwi. Jakby Berezowska puszczała do nas oko mówiąc: "nie ma się czego wstydzić". Zmysłowość, cielesność wylewają się z jej rysunków.
Warto pamiętać o "komercyjnych" zleceniach, które realizowała Berezowska. Nie zawsze był…

W tytule zawiera się cała treść. Gęsty mrok, stagnacja, chłód i trudności z obudzeniem się do życia. Oczekiwanie na koniec zimy. "Sen zimowy" to oniryczna książka, z niezbyt optymistycznym przekazem.





W zimową smutną noc, w chłodym samotnym domu, jeden z bohaterów wspomina swoich przyjaciół. Sześciu mężczyzn, z którymi spędził całe życie. Życie, które przypominało letarg. Trzymali się razem, troszczyli o siebie. Uważnie unikali zmian, które zagrażały ich małej wspólnocie. Ich siłą była grupa. Hermetyczni i skostniali bali się nowości. Cieszyli się tym co mają, unikając euforii, nigdy nie pragnęli więcej niż samo przyszło.

Bezpieczny obraz męskiego świata i niezmieniających się zasad, chwilowo zaburzają dwie kobiety. Gdy w życiu Haszemiego zjawia się witalna Szirin, a wraz z nią cudowny powiem świeżości, pozostali mężczyźni widzą w niej wyłącznie zagrożenie. Kiedy Mahdawi zakochuje się w stanowczej Tal'at, jego przyjaciele wychodzą z siebie aby obrzydzić mu to uczucie. Po…

Co łączy rzucanie tamponami z informatyką? Zabawna, fragmentami ujmująca, historia dwóch odważnych dziewczyn, które zaskoczyły się własną odwagą.








Książka w formie pamiętnika, w którym naprzemiennie Andy i Sophie, opowiadają o swoich doświadczeniach z programowaniem. Dziewczyny spotkały się na wakacyjnym kursie Girls Who Code. Dla Andy i Sophie kurs był czymś dużo więcej niż nauką kodowania. Organizatorzy zadbali o to, by uczestniczki zajęć mogły poznać inne kobiety, które odniosły sukces w branży technologicznej. Dzięki temu uczestniczki znalazły mentorki, które pomogły im zbudować pewność siebie i udowodniły, że mogą robić wszystko na co mają ochotę.

Na zakończenie kursu dziewczyny musiały przygotowały wspólny projekt. Pierwszy pomysł rzuciła Andy, która chciała poruszyć kwestię hiperseksualizacji kobiet w grach komputerowych. Od samego początku dziewczyny wiedziały, że ich zadanie musi mieć wydźwięk społeczny. Andy i Sophie zadały sobie dojrzałe pytanie - dlaczego krew przelewana w …