Nie przyjaźnimy się, ale od lutego często o niej myślę. Jest gwiazdą. Nie różowo-brokatową, tylko pyskatą i wojującą. Dopiero się rozkręca.











"Becoming" to pociąg dalekobieżny. Rusza powoli z dzieciństwa Michelle. Jedzie przez stereotypowe życie czarnej rodziny z przedmieścia. Na jednej ze stacji wsiada Barack.
Prędkość wzrasta, jest miłość i zmiany. Kampania prezydencka to już jazda bez trzymanki. Pasażerowie spadają z siedzeń, wszystko stoi na głowie. Przystanek - Biały Dom. Kiedy twój mąż trzyma w rękach losy świata, ty musisz trzymać się dwa razy mocniej. 
Michelle Obama nie odpoczywa. Uczy się, zdobywa doświadczenie i nigdy, przenigdy nie odpuszcza. Dlatego motywuje. Jedziesz z nią pociągiem i wiesz, że nie zawsze było fajnie. Kiedy nie mogła zajść w ciążę albo nie dawała rady w pracy. Na twoich oczach Michelle staje się społecznicą, fighetrką, gospodynią i polityczką. A wszystko to w asyście wspierających kobiet.

Wszyscy grają na Baracka, to wymaga od rodziny wyrzeczeń. …

Mieszkasz w mieście? Pewnie chcesz wyprowadzić się na wieś. Wyobraź sobie, że marzenie się spełnia. Moja rada - uważaj czego sobie życzysz, bo możesz to dostać.












"Cisza i spokój" obala mit sielskiej i wygodnej wsi. Mówi o wyrzeczeniach. Życie poza miastem to "nie pluszowy miś ani kwiaty". Trzeba zainwestować czas i pieniądze. Nauczyć się nowej rzeczywistości.
Natalia Sosin-Krosnowska znalazła osadników, którzy dzielnie znosili rozczarowania. Uczyli się na błędach. Cierpliwość opłaciła się. Wymarzone domy, ule pełne bzyczących pszczół dały im satysfakcję i ciągle napędzają do działania.

Nikt nie zna całej prawda o życiu daleko od miasta. Nie ma przepisu na szczęśliwe wiejskie życie. Bywa, że nie ma też ciszy, a o spokoju nikt nie słyszał. Przeczytajcie "Ciszę i spokój" zanim westchniecie do zdjęcia z właścicielką agroturystyki, i kawą na leśnej polanie.

Dowiecie się, że takie obrazki to chwile. O nich Natalia Sosin-Krosnowska zaledwie wspomina. Skupiła się …

Lodowce to najstarsi kronikarze ziemi. Żeby zrozumieć ich znaczenia, trzeba wybrać się w podróż w czasie. To jedyny sposób na rozumienie, że przeszłość i przyszłość należą do lodowców.











Ta książka jest dla mnie zaskoczeniem. "Nieznane życie lodowców" jest z tego samego kręgu zainteresowań co "Sekretne życie drzew", "Duchowe życie zwierząt" i "Nieznane więzi natury", ale koncepcyjnie bardzo się różni serii Petera Wohllebena.
Przede wszystkie to książka popularnonaukowa. Między słowami populara i naukowa należałoby postawić znak równości. Odnoszę wrażenie, że Bjørn Roar Vassnes jest romantykiem, który kocha przyrodę i traktuje ją jak kogoś bliskiego. Z uroczym sentymentem wraca do dzieciństwa spędzonego na północy Norwegii. Wspomina mroźną ciszę, srogie zimy i przede wszystkim polemizuje z teorią, że zimno sprzyja złu, że jest doskonałą scenografią dla zbrodni. Dla mnie to jedne z dowodów na emocjonalne zaangażowanie autora.

Lodowce to nie baśniow…

Dosyć przewidywalna historia kobiety, w duchu lepiej późno niż wcale. Książka, która stawia stare pytania i próbuje znaleźć nowe odpowiedzi.







Willa, czyli główna bohaterka to osoba, którą miałabym ochotę wstrząsnąć, a później przytulić. Jej życiowa bierność i spolegliwość obezwładniają. Wiedzie życie bez zdarzeń, a gdyby nie historia z lat dzieciństwa, autorka nie miałby co o Willi napisać. Ta opowieść mogłaby wydarzyć się wszędzie, bo podobnie bezbarwnych ludzi musi być na świecie wielu. Jednak finał tej historii może delikatnie zdziwić.

Pewnego dni w domu Willi i jej męża, niezbyt zainteresowanego nią faceta, zadzwonił telefon. Kobieta zostaje poproszona o pomoc byłej dziewczynie swojego syna, która nie może zająć się córką. Ta przedziwna prośba uruchamia serię zdarzeń, które zrobią mocy przeciąg w życiu bohaterki.
Nagle wybudza się z życiowego uśpienia i znajduje w sobie moc. Jedzie z mężem do innego miasta, aby zająć się przyszywaną wnuczką. Dziewczynką, której kompletnie nie zna…

Kobieta, która wszędzie czuje się dobrze. Bez kompleksów robi to, co uważa za dobre.









Książka lupa na Małgorzatę Szumowską. Postać, którą oprócz kilku gazetowych i telewizyjnych wywiadów trudno namierzyć w mediach. Nie dlatego, że się ukrywa ale dlatego, że jest mocno zajęta. Pracuje jako reżyserka, scenarzystka, producentka i tak jako kobieta prowadząca dom, mająca przyjaciół, dziecko i cały bałagan świata na głowie.

Szumowska zyskuje przy bliższym poznaniu. Zyskuje na tyle, że z chęcią przeczytałbym nowszy wywiad (ten jest z 2012 r.), żeby zobaczyć jak się zmieniła. Wzbraniająca się przed zamknięciem w jakiejkolwiek społeczno-politycznie szufladzie. Ekstremalnie głodna świata, lubiąca dobrobyt, trzymająca się blisko życiowej przeciętności. Nonszalancka, pewna siebie, wyraźna a czasami przerysowana.

Kobieta kalejdoskop, która bez owijania w bawełnę mówi, że w szkole była faworyzowana, a znane nazwisko czasami ułatwia życia. Korzystała z tego, bo głupotą byłoby z tym walczyć. Jednocze…

Cykle reportaży z Turcji, z których każdy mógłby być rozległą i osobną historią. Książka, która jest w stanie zaintrygować ale nie pochłonąć.







"Wróżąc z fusów" to taki reportaż wzorcowy. Widać, że autorka odrobiła lekcje i podszła do tematu bardzo rzetelnie. Książkę otwiera tekst o zamachu stanu w lipcu 2016. Obszerny opis, który jak na otwarcie zbioru jest trochę nużący. Całe szczęście, że Szumer-Brysz ma lekkie pióro co odciąża całość.

Najmocniejszą stroną "Wróżąc z fusów" wydaje się być różnorodność tematów, które pokazują Turcję kontrastów i sprzeczności. Autorka porusza kwestię syryjskich uchodźców, próbę pomocy im i zarobku na nich. Dotyka kontrowersji wokół wyboru Erdogana na prezydenta. Niechęci do Kurdów i ich próby wybicia się na niezależność. Najlepszym reportażem w cyklu jest ten o tureckiej społeczności LGBT. Wielowątkowy, pokazujący sytuację z kilku perspektyw i jaskrawo obrazujący turecki rozkrok społeczno-obyczajowy.

"Wróżąc z fusów" ma ws…

Historia "lśniących dziewczyn" rozgrzewała amerykańską opinię publiczna lat 20. Ta książka oddaje głos dziewczynom, które jako pierwsze wypowiedziały wojnę korporacji.






 "Pośliń, zanurz, pomaluj"- a po wyschnięciu tarcza zegarka świeci w ciemności. Praca w U.S. Radium Corporation, była spełnieniem marzeń wielu młodych kobiet. Dobrze płatna, w koleżeńskiej atmosferze, a do tego pożyteczna. Malowane przez dziewczyny przedmioty, były wykorzystywane głównie w przemyśle zbrojeniowym. Po skończonej pracy kobiety wracały do domów i  świeciły od pyłu radowej farby. Ciało, włosy i ubrania pokryte były radioaktywnym radem. Dziewczyny połykały truciznę śliniąc pędzelki, którymi malowały drobne elementy. Zarząd U.S. Radium Corporation wiedział o szkodliwym działaniu radu ale konsekwentnie, przez lata podtrzymywał teorię, że nie ma zagrożenie, w końcu rad był stosowany w medycynie.

Wkrótce pracownice zaczęły chorować. Zaczęło się od ogólnego osłabienia, wypadania zębów, kolejne…

Zabawna i wciągająca historia bezkonkurencyjnego umysłu ścisłego, dla którego nauka to przygoda życia.







Noblista i samozwańczy muzyk grający sambę, malował obrazy inspirowane fizyką, pracował przy budowie bomby atomowej i włamywał się do sejfów, niepoprawny podrywacz - Richard Feynman.
Czytając tę książkę miałam wrażenie, że siedzę przy piwie z ekscentrykiem, który opowiada mi anegdotę za anegdotą, a każda kolejna historia tworzy obraz nienasyconego światem naukowca. Teoretyczna wiedza absolutnie Feynmana nie satysfakcjonowała. Dlatego wpychał się wszędzie tam, gdzie wydawało mu się, że może wydarzyć się coś interesującego. Pracował w instytucie biologii, chodził na kurs z filozofii, uczył się języków, wykładał na uniwersytetach, uczył się zaawansowanej matematyki, miał posadę głównego chemika w jednej z innowacyjnych amerykańskich firm.

Bez wątpienia Feynman był egocentrykiem, chwilami aroganckim megalomanem. Potrafił przyznać się do błędu, zawzięcie pracował, wspierał ludzi chcących…

Rozdygotana od emocji opowieść o konfrontacji z rodziną, a przede wszystkim samym sobą. Gdzie "ja" stoi w centrum świata.








 Trzy siostry, które za sobą nie przepadają, jadą jednym samochodem na urodziny ojca. Wspólna podróż to pełna napięć zapowiedź tego, co czeka na dziewczyny po przyjeździe do rodzinnego domu.

Ta historia to tykająca bomba z opóźnionym zapłonem. Olga, Blanka i Kristýna kipią od wzajemnych pretensji, nieprzegadanych tematów i życiowych frustracji. Takie stężenie złych emocji nie może się dobrze skończyć. Petra Soukupová wierci dziurę w brzuchu współczesnej rodziny. Temat przerobiony na wiele sposobów, w tym przypadku zostaje przedstawiony zaskakująco świeżo.
W "Pod śniegiem" nie ma subtelności i niedomówień. Autorka skupiła się na udowodnieniu, że ważniejsze jest to co tu i teraz. Szkoda życia na rozdrapywanie ran, a przyszłość zależy od teraźniejszości.

Nie zaskoczę się jeśli wkrótce ktoś zdecyduje się zekranizować albo wystawić "Pod śniegie…

"Błękit" to książka o braku wody, emocjonalnych stratach i walce buntowników z konformistami. Bardzo pojemny temat z pułapką wodolejstwa.













Wcześniej Maja Lunde napisała "Historię pszczół", która zapowiadała fajny cykl klimatyczny. "Błękit"  trochę ostudził mój zapał do tego cyklu. Co by nie mówić ekologia to ważny temat, więc bez marudzenia pochłonęłam kolejną książkę.

"Błękit" to historia z dwojgiem głównych bohaterów i dwiema równoległymi historiami. Myślę, że dla nikogo nie będzie zaskoczeniem, że te dwa wątki w końcu się połączą. Ten sam zabieg wykorzystała autorka w "Historii pszczół" i było ciekawie. Tym razem to niestety droga na skróty.
Maja Lunde przedstawia nam świat oczami kobiety, która po latach przyjeżdża w rodzinne strony aby ratować lodowiec. Wracając do domu cofa się w czasie, do lat kiedy ludzie zaczynali ekspansywnie ingerować w przyrodę. Drugi wątek to historia mężczyzny i jego córki, którzy uciekając przed suszą zg…